Rada Miasta przyjęła na prośbę Towarzystwa Przyjaciół Świeradowa-Zdroj uchwałę o przyznaniu pośmiertnie Wolfhartowi Ellgarowi honorowego tytułu "Zasłużony dla miasta Świeradowa-Zdroju".
Wolfhart Ellger urodził się 4 października 1925 roku w Świeradowie i tutaj w latach 1932-38 uczęszczał do szkoły powszechnej, a potem do gimnazjum w Liebenthal (Lubomierz). Po maturze został powołany do służby wojskowej. Brał udział w odwrocie wojsk niemieckich z Włoch do południowych Niemiec, a w lipcu 1945 roku trafił do niewoli amerykańskiej.
W 1946 roku rozpoczął studia w Stuttgarcie na wydziale matematyki. W tym czasie dowiaduje się o śmierci matki w Świeradowie i brata w Rosji.
W latach 1948-50 kontynuował studia w kierunku ubezpieczeń i matematyki gospodarczej w Getyndze, tam też obronił pracę magisterską. Od 1951 roku był zatrudniony w zarządzie towarzystwa ubezpieczeniowego "Alianz" w Stuttgarcie na stanowisku kierowniczym. W tym też roku W. Ellgar wstąpił w związek małżeński z Anneliese Wellstein, która również pochodziła ze Świeradowa.
Po przejściu na emeryturę w 1986 roku prowadził jeszcze przez dwa lata wykłady na uniwersytecie w Karlsruhe, w następnych zaś latach poświęcił się całkowicie swym dwom pasjom: budowie kościoła parafialnego w Stuttgarcie, gdzie pracował jako planista finansowy, oraz działalności na rzecz pojednania i wzajemnego zrozumienia między byłymi a obecnymi mieszkańcami Świeradowa.
Zaangażował się we współpracę z Towarzystwem Przyjaciół Świeradowa. Zainicjował przystąpienia byłych mieszkańców Bad Flinsberg do Towarzystwa.
Jego bezinteresowna działalność uwieńczona została pozyskaniem środków na telefonizację miasta oraz umieszczeniem na grafitowym krzyżu, który staraniem Towarzystwa stanął na cmentarzu komunalnym, z sentencją w językach polskim i niemieckim: Błogosławieni, którzy wprowadzają spokój, bowiem oni zostaną nazwani dziećmi bożymi.
W. Ellgar zmarł 31 maja 1999 r. Oprócz namacalnych dowodów swego zaangażowania, dokonał czegoś więcej, czego nie da się zmierzyć żadną miarą. Przyczynił się do porozumienia i nawiązał dialog między narodem polskim i niemieckim. Swoją "otwartą" postawą udowodnił że oba narody mogą żyć w Nowej Europie.
tekst: Towarzystwo Przyjaciół Świeradowa, Notatnik Świeradowski, grudzień 1999
