4 rozeta – XVI w.; XX w. - SKÓJKA PERŁORODNA

W Sudetach, a tym samym w Górach Izerskich skójka perłorodna występowała w Kwisie i jej dopływach. Dokładnie nie wiadomo kiedy odkryto ich występowanie, jednakże pierwsze prawodawstwo dotyczące ich połowu pojawiło się pod koniec XVI wieku.

Jak wynika z relacji Kaspara Schwenckfeldta w Kwisie dominowały odmiany o barwie perłowej i różowawej, choć inne źródła mówią także o najrzadszych brązowych i czarnych perłach. Jak wiadomo część okazów trafiała na dwór cesarski w Pradze, a później nawet i do Drezna. Mówi się że z tutejszych pereł produkowano lek na wszelkie choroby, zwany aqua perlata.

W latach 50-tych i 60-tych XVIII w. małż w Kwisie było bardzo mało, o czym świadczy fakt iż ostatni królewski poławiacz pereł Kasper Treubluth popadł z tego powodu w ruinę. Od tego czasu przestano organizować połowy pereł i tylko czasem udawało się miejscowej ludności odnaleźć pojedyncze egzemplarze, a w 1802 r. Ch. A. Schwarze zebrał w Kwisie 41 muszli z 23 perłami, a pod koniec XIX wieku perłoródka stała się zwierzęciem nadzwyczaj rzadkim.

Z lat 90-tych XIX w. pochodzą ostatnie doniesienia o żywych skójkach z Kwisy, a badania prowadzone przed wybuchem I wjny światowej dowodzą iż skójka utrzymała się w potokach Gór Izerskich, gdzie w 1921 r. doliczono się 100 szt. w dorzeczu Witki.

Perłoródka występowała w rejonie Sudetów do początków XX wieku.

źródło: Plan ochrony perłoródki rzecznej w Polsce, Katarzyna Zając, Tadeusz Zając, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków 2007

http://geoexplorer.blog.pl/tag/perlorodka-rzeczna/