Łazienki Leopolda

Wybudowane w latach 1838-39 przez Schaffgotschów przy górnym źródle. Budynek w kształcie czworoboku mieścił 29 kabin wannowych, do których woda dopływała pod własnym ciśnieniem. Na pietrze urządzono pokoje dla gości kuracyjnych. W 1872 r. po raz pierwszy wprowadzono kąpiel w wywarze z igieł świerkowych, a w Łazienkach Leopolda zainstalowano prysznice opadowe, wanny do kąpieli siedzących. W następnym roku założono ogrzewanie w większości pokoi, ponadto Łazienki Leopolda zostały wyposażone w domową aparaturę telegraficzną. W 1874 roku uruchomiono kocioł parowy, a w kabinach siedzących zastosowano ogrzewanie piecowe. Kolejny sezon wzbogacił Łazienki o urządzenie do parowania igieł świerkowych. Pożar w 1881 r., zdławił częściowo budynek. Przy jego restauracji, dobudowano jeszcze jedno piętro (na pierwszym i drugim piętrze urządzono 55 pokoi), balkony z każdej ze stron. W 1884 r. w Łazienkach Leopolda zainstalowano nowe wanny miedziane, a pomieszczenia inhalacji świerkowej otrzymały urządzenie do wytwarzania chłodnej mgły. Innym wynalazkiem technicznym zamontowanym w tym budynku było urządzenie do gotowania kory do kąpieli i inhalacji. W 1908 r. budynek przeszedł gruntowną modernizację, otrzymując na wyposażenie najnowsze ówczesne urządzenia.